Bart is door mij overgenomen van een andere behandelaar. In het begin was het best even wennen: elke behandelaar heeft een eigen werkwijze. Best spannend ook: zal er een klik zijn?
Deze behandelaar gaf Bart elke week een sticker voor de behandeling. Deze werd op een kaart geplakt.
Ik werk anders. Ik ben van het belonen. Kinderen met dyslexie oefenen vaak niet uit zichzelf en sommigen moeten ook behoorlijk worden aangespoord om te oefenen. Daarom laat ik kinderen thuis een logboek bijhouden waarop dagelijks wordt aangegeven wat geoefend is. Voor elke geoefende dag mogen ze een sticker plakken. Ook krijgt elk kind van mij een leesmeter: elke gelezen bladzijde is een streepje. Na 25 streepjes volgt een beloningskaart, bij 100 streepjes een cadeautje. Toen ik dat aan Bart vertelde, begon zijn hele gezicht te stralen.
Elk kind is gevoelig voor beloningen. Maar kinderen met dyslexie hebben dat misschien nog wel sterker: ze werken hard, harder dan kinderen zonder dyslexie en dat mag best beloond.
Ook werk ik met een klankgroepenschema, waarin alle klankgroepenregels overzichtelijk op een blad staan, zonder al te veel woorden. Bart kijkt ernaar en zegt: “Het is wel heel anders dan ik gewend ben maar ik denk dat ik dit toch wel heel handig vind”.
En zo schakelt dit kind moeiteloos over naar een nieuwe behandelaar.